"เรื่องเล่า ฝันในฝันเทวานิน"...ผีเปรต

ผีเปรต
....................
หลังจากไปเมืองพญานาค มาหลายตอน
ครั้งก่อน ไปดูผี ที่มีกรรมฆ่าสัตว์ปีก และกลายเป็นผีอยู่ใต้ต้นไม้
และ ไปคุยกับ นางฟ้าคนธรรพ์ ที่ชีวิตเป็นนางแบบ
เสพยาจนตาย แต่ จิตก่อนตายดีจนพ้นนรก

รอบนี้ ยังฝัน วนๆกับเรื่องผีต่อไป
กลางดึกสักตี 4 พอรู้ว่าฝัน ก็รอสักพัก รอบนี้ทำใจเบาๆในฝัน
ไม่เห็นมีเทวดา นางฟ้า พาไปเที่ยว รอสักพัก ก็เลยเอาวะ ไปเอง
วิธีไปเพื่อนๆก็คุ้นกัน ต้องอาศัยบารมีพระรัตนตรัย ก็ขอบารมีพระนั่นเอง
พออาราธนาจบก็ลอยไป การลอยแบบนี้ไม่โลดโผนเหมือนเทวดาพาไป

เทวดาแกจะมีลูกเล่น หมุนมาหมุนไป ก่อน
แล้วแต่ท่านที่พาไป ถ้านางฟ้าก็เหาะไปตรงๆ
เต็มที่ก็มีถอยหลัง แต่พวกพญานาคนี่ มีมุดดิน
ก็นึกว่า รอบนี้อยากดูเปรตบ้างไม่เคยเห็นในฝันเลย
เราอาศัยฝันนี่ สบาย เพราะไม่มีความดีอะไร
ไม่มีสมาธิ ไม่มีณาน ใช้ฝันหวานไป

พอนึกเท่านั้น ก็ปรากฏภาพต้นไม้ใหญ่
ต้นไม้นี้แปลก มันมีลำต้นหลายลำต้น
เหมือนเป็นรากอากาศ ประมาณ 4-5 ลำต้น
เอาละจะได้ปีนไปดูเปรต เพราะเปรตตัวสูง มองไปไกลๆจะได้เห็น

อยู่ห่างๆกัน เทวดาไม่ได้พามา ก็ปีนขึ้นไปเอง
นึกถึงเทวดาก็ตรงนี้ ไม่ต้องปีน ปีนไปเรื่อยๆ ต้นไม้อะไรไม่มีใบ
ปีนไปได้สักพัก ก็มองไปในท้องทุ่ง
มองไปมา เปรตอยู่ไหนหนอ เปรตตัวสูงๆ
มองเห็นทิวเขา ต้นไม้ ไม่เห็นมีเปรต

ก็ปีนไปอีกนิด ไปเจอโพรงอะไรไม่รู้ ก็เข้าไป
พอเข้าไป แปลก ไอ้โพรงไม้นี่ มันขยับได้
เอาแล้วไง ตรูแล้ว
อจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พื้นขยับเบาๆ พื้นเป็นไม้แข็ง ด้านบนเหมือนหลังคา
เออะไรวะ เหมือนเข้ามาอยุ่ในปากใคร เหมือนมีลิ้น
แต่ไม่ใช่ มันอะไรวะ

พอรู้ว่า ตรูเข้ามาในตัวเปรตแล้ว
ก็รวบรวมกำลังใจ ถามไปว่า ท่านๆ เป็นเปรตหรือเปล่า

เสียงเบามาก ต้องถามไปหลายครั้ง และตั้งใจฟัง

เสียงเบาอ่อนๆ บอกว่า ใช่

พื้นแข็งขยับไปมา ตลอด ตัวก็โอนเอนไปมา

เอาวะ มองไม่เห็นตัวเปรตแต่ดันมาอยู่ในตัวเปรต

คิดว่า เปรตในโลกนี่กรรมเบาแล้ว แต่ยังหนักกว่าผี

ก็นึกอุทิศบุญให้ พออุทิศบุญให้แล้ว

ภาพหายหมด พื้นที่แข็งเพราะเป็นต้นไม้ที่เรายืนก็หายไป

วับเดี๋ยว มองไม่เห็นอะไร ก็ถามไปในความมืดๆว่า

ท่านๆ พ้นจากเปรตยัง ก็มีเสียงเบาๆ ฟังไม่ออกหญิงหรือชาย

บอกว่า เราเบาแล้ว สบายขึ้นมาก

เอาวะ คลายจากเปรตแล้ว ปกติต้องเห็นว่า เป็นผีสิ

จากเปรตก็มาเป็นผี แต่ไม่เห็นตัว

ก็ถามไปว่า ท่านๆ ทำไมมาเกิดเป็นเปรตนี่

เสียงเบามาก ต้องอาหูแนบ แนบไปในความมืดนะ

บอกว่า ทำแท้ง

เราก็ พวกสุภาพสตรีที่ไม่พร้อมมีมาตั้งสมัยก่อน สมัยนี้ทำกันมากกว่า เสียอีก

เอาๆ ผ่านไปแล้ว

ก็ใช้วิชาเดิม อุทิศบุญต่อไป อุทิศบุญให้ท่านโมทนา

สักพัก ปรากฏร่างชายผิวดำ อายุสัก 40 กว่า

ดูเหมือนคนใช้แรงงาน เสื้อไม่ได้ใส่ ผมยุ่ง เดินมา แล้วก็มองหน้าเรา

ถามไปว่า ท่านๆ เบาแล้วใช่ไหม

ท่านก็ยิ้ม เสียงเป็นชาย เอาเป็นชายหรือ นึกว่าเป็นหญิง

ท่านเล่ากรรมท่านมาให้ฟังหน่อย

แกก็บอกว่า ผมนี่กับสตรีนางหนึ่งมีความรักกัน แล้วก็ได้เสียเป็นเมียผัว 

จากนั้นหญิงนางนั้น ตั้งท้องและท้องแก่ 

อีท่าไหนไม้รู้ ก็พากันไปเอาเด็กออก

อีตาชายนี่สนับสนุนเต็มกำลัง พอแกพูดมาตรงนี้

ผมก็ทราบทันที่ว่า รูปร่างอีกตาเปรตนี่ เป็นอย่างไร

คือ มีขาเป็นไม้ หลายขา สูงๆ ไม้แบบไม่สมประกอบ

เพราะว่า ผมปีนมาแล้ว หัวกับตัวเป็นส่วนเดียวกัน

คือ เป็นมดลูก ไอ้ที่ผมเข้าไปนั่นละคือ มดลูก

555555555555555 เอาวะ

คือเปรตแบบนี้ ต้องแบกมดลูกไว้ ด้วยขาที่ไม่สมประกอบ

มดลูกเป็นไม้หนักมาก ปากก็ไม่มี คงหิว โหยมาก

แต่ถือว่า กรรมน่าจะน้อยมากแล้ว จึงมาเป็นเปรตที่โลกมนุษย์ อุทิศบุญให้ก็พ้น

ก็คุยกับแกไม่มาก เพราะแกเป็นผีแล้ว ผีที่ทราบว่าตนเคยชั่วนี้ดีกว่า

คนที่ไม่ทราบว่าตัวชั่ว

นิทานเรื่องนี้ ทำให้รู้ว่า ไอ้กรรม ที่ทำครั้งเดียวมันแผดเผา

ชายนี่ สนับสนุนคนรักไปทำแท้ง ก็ไปตกนรกมานานสุดๆ

มีโทษเท่ากับคนทำแท้ง แล้วมาเป็นเปรต 

ดัง คำพูดของพระพุทธองค์ว่า

กตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย ความชั่วอย่าทำเลยดีกว่า

จบนิทานความฝัน ของคนกินมากนอนมากฝันบ้าๆบอๆ